Australië deel 10

Zaterdag 13 augustus 2022

Heerlijk uitgeslapen na een bewogen week in Stanthorpe. We kijken er met een goed gevoel op terug. Toch weer een heel andere omgeving dan the Sunshine Coast. Ellie had het idee om zelf pizza's te gaan maken. Ze bereidde 's morgens alvast het deeg. Dat kon dan nog mooi even rijzen.

's Middags kwam ' de surrogaatmoeder' van Jordy, Denise. Zij wilde graag met ons kennismaken. Jordy heeft 9 maanden bij haar ingewoond. Wanneer ze over Jordy vertelde, begonnen haren ogen te stralen en verscheen er een glimlach om haar mond. Voordat ze wegging nodigde ze ons bij haar huis uit voor een bbq.

We gingen daarna met Jordy en Ellie naar de winkel om een kinderwagen te kopen. Dit was ons cadeau voor de baby. We zijn geslaagd. Ellie en Jordy waren er al eerder geweest om zich te oriënteren. Ellie wist eigenlijk al wat ze precies wilde. We waren dus vrij snel klaar. Aan hun gezichten te zien waren ze er erg blij mee. Zij blij, wij blij!

Thuis zijn Marchien en Ellie aan de slag gegaan met het uitrollen van de pizza's en het beleggen ervan. Ze smaakten heerlijk. Die van Marchien was gemaakt van amandeldeeg. Smaakte ook prima.

Een fijn en ontspannen dagje. Martin was die dag jarig. Ik had hem via de app al gefeliciteerd. ik was de eerste want het was direct om 12.00 's nachts. Dat kon gemakkelijk omdat we 8 uren vooruit lopen. Later heb ik Martin nog even gebeld. Bij ons was dat in de avond. Mooi dat het kan.

Zondag 14 augustus 2022

We hadden het plan om naar de Glass House Mountains te gaan. Deze bergen hebben hun naam gekregen van Captain Cook. Hij zag de bergen door de reflectie van de zon en ze deden hem denken aan de glasovens van Yorkshire in Engeland. De Glass House Mountains zijn een cluster van dertien heuvels die abrupt oprijzen uit de kustvlakte van de Sunshine Coast. Vanuit het balkon van ons appartement kun je ze goed zien. Onderweg wist Ellie een restaurantje om te gaan koffie/thee drinken. Het was zo'n 40 kilometer rijden. We gingen eerst naar een uitkijkpunt, een branduitkijktoren, over de vallei. Het gebied is van oorsprong vulkanisch. Deze vulkanen zie je overal boven het landschap uitsteken. Een mooi gezicht. Er was ook een Australiër die filmpjes maakte met een drone. Hij vertelde dat hij pas geleden nog een drone boven zee was kwijtgeraakt. Deze kosten zo'n 2000 dollar. Niet te vaak doen dus.

Daarna gingen we naar Mount Ngungun. Dit lijkt op een typefout, maar dat is het niet. Zoals alles in Australië heeft ook deze berg een van oorsprong Aboriginal naam. halverwege de berg is er een geweldig uitzicht op Mount Tibrogargan. De top biedt een spectaculair uitzicht op de nabijgelegen vulkanen met de bijzondere namen Mount Tibberoowuccum, Mount Coonowrin en Mount Beerwah. De berg is goed te beklimmen. Het laatste stuk is iets lastiger. Jordy waarschuwde al dat de top wat smaller is en dat je zo opeens op en soort punt zit met een magnifiek uitzicht. De klim was inderdaad in begin gemakkelijk. Onze Italiaanse, zwangere berggeit voorop. Ze moest meermaals even op ons wachten. Op de top aangekomen begon mijn hoogtevrees zich te melden. Met een flinke kriebel in buik en benen keek ik voorzichtig rond. Vanaf dit punt liep er nog een rotsachtige beklimming naar een soort uitloper, welke echt de top was. Ik vond het eerst prima op het punt waar ik was. Toch mijn angst onder ogen gezien en met Jordy en Ellie verder geklommen. Ellie was er al een tijdje toen ik ook aangekomen was. Je kon merken dat ze in Italie in de bergen geboren was. Op de foto kun je zien dat ik niet helemaal op mijn gemak ben. Toch was het de moeite waard. Marchien was een stukje lager gebleven en durfde niet te kijken. Gelukkig kwam ik heelhuids bij haar terug. Om je heen zag je ook ouders met een baby in een draagzak de berg beklimmen. Dat was daar blijkbaar heel gewoon. De afdaling was gemakkelijker en je kon merken dat het klimmen wende.

Op de terugweg in een stadje geluncht. Dat hoort er gewoon bij. Daar was ook een Aldi, dus nog even de koelkast gevuld, getankt en toen weer naar huis.

Maandag 15 augustus

Ellie was jarig. Echter Jordy en Ellie vierden dat met z'n tweeën eigenlijk nooit. Wij waren het daar niet mee eens, dus slingers gekocht en Marchien een monchoutaart gemaakt. Ellie had daar nog nooit van gehoord, dus was een mooie gelegenheid voor de Italiaanse keukenprinses om deze te proeven.

Jordy moest voor zijn werk naar Sidney, dus hebben wij hem om half 4 naar het vliegveld van de Sunshine Coast gebracht. Terug zou hij dinsdagavond op het vliegveld van Brisbane landen. Met een shuttlebus zou hij dan terugkomen.

Op de terugweg nog boodschappen gedaan. Marchien kocht 2 kaarsjes met de cijfers 2 en 7. Samen de leeftijd van Ellie. Toen Ellie thuiskwam van haar werk verrasten we haar met de slingers en een klein voorleesboekje voor Nora. We gingen toen terug naar ons eigen appartement om daar de twee kaarsjes op de taart te doen en aan te steken. Dan al zingend naar Ellie. Marchien stak de kaarsjes aan en juist toen we op de punt stonden om naar beneden te gaan, hoorden we dat Ellie telefoon kreeg. Even wachten dus. Na 10 minuten de kaarsjes maar weer uitgeblazen. We hoorden Ellie Italiaans praten, Toen wisten we al hoe laat het was. Moe Italia aan de telefoon. Drie kwartier later konden we de kaarsjes weer aansteken en zijn toen maar snel naar beneden gegaan. Al zingend ' Happy Birthday' de taart gegeven. Ellie was onder de indruk. 's Avonds hebben we met z'n drieën een stuk taart gegeten. Ze vond Monchou erg lekker. Ellie bleef wel anderhalf uur gezellig bij ons kletsen. We konden haar eens goed uithoren, want Jordy was er immers niet bij. Die voert altijd de boventoon. Net zijn moeder.

Wederom een geslaagde dag. Val bijna in herhaling.