Australië deel 14 (laatste deel)

Australië deel 14

Donderdag 25-08-2022

Jordy is jarig. Hij wordt 31 jaar. Niet voor te stellen. Zijn geboorte is als de dag van gisteren, maar het ergste is dat ik ook 31 jaar ouder geworden ben. Kan het gelukkig niet merken!

Toen de jongens klein waren, maakten we ze, al zingend, vroeg wakker met de cadeautjes in de hand. Dat hebben we nu maar niet gedaan, alhoewel hij er niet zeker van was dat we dit toch weer gingen doen.

Marchien had weer een lekkere monchoutaart ' gebakken'. Kaarsjes gekocht, een 3 en een 1 en een versiering van "happy birthday". Jordy stond in de keuken toen we al zingend met taart en brandende kaarsjes hem verrasten. Aan zijn gezicht te zien werd de verrassing erg gewaardeerd. na drie jaar weer zijn verjaardag samen vieren. Heel bijzonder. Als cadeau zouden we 's avonds met zijn vieren uit eten gaan.

Jordy had eerst nog een ander idee. Hij wilde ons zijn omgeving via een boot laten zien. Helaas konden we geen boot meer in de buurt krijgen. Alles vol geboekt. Hij wist echter nog een ander mooi plekje. We gingen naar Maroochydore Beach, waar we na een telefoontje nog wel een boot konden huren. Daar aangekomen zagen we direct al dat het laag water was. De verhuurder vertelde ons dan ook dat we niet te dicht langs de kant moesten gaan varen. Kwamen we toch in ondiep water, je kunt dat goed zien als de motor zand ging opwerpen, dan kon je met een knop de motor iets hoger zetten. Hij kwam dan als het ware een stukje uit het water. Geen probleem voor ons natuurlijk. We kregen een boot met een stuurwiel en een zonnedak erop. Prima geregeld. Jordy was natuurlijk op zijn verjaardag de kapitein en wij de bemanning. We voeren rond een eiland de Maroochy River op. Een prachtige omgeving met schitterde stranden. We hadden een routekaart meegekregen. Eerst een stuk over de rivier en dan op de terugweg konden we nog een stuk de kanalen in met prachtige huizen.

De kapitein deed het prima, totdat hij te dicht bij een prachtig strand kwam. Het was een wolk zand vanaf de bodem. Jordy trok snel de motor omhoog, maar net iets te laat. De boot liep aan de grond. Jordy sprong overboord in het water en probeerde de boot los te duwen. Dat lukte niet en hij keek mij aan. Ik snapte het al, trok mijn schoenen uit en sprong ook overboord. De 80 kilo van mij maakte natuurlijk heel veel uit. De boot kwam direct hoger te liggen. Tot de enkels in de drek kregen we de boot weer los. Gelukkig geen schade en konden we verder varen. We gingen een kanaal in en voeren inderdaad langs de mooiste huizen. Huizen met een loopbrug naar het water, waar de eigenaar dan zijn boot kon aanmeren. We hadden de boot voor twee uren gehuurd en we moesten zo langzamerhand weer terug. We waren niet zo vroeg en namen maar de kortste weg naar de verhuurplaats. Daarvoor moesten we eerst onder een brug door. Het water was daar al iets gestegen en we twijfelden of de boot wel onder de brug door kon. Geen man overboord. De kapitein belde de verhuurder en vroeg om raad. Deze keek wel even vreemd op en zei dat het niet gebruikelijk was dat de boten vanaf die kant weer terugkwamen. Hebben wij weer. Hij stuurde een helper naar de brug en die zocht het hoogste gedeelte van de brug uit en ging daar zitten met zijn voeten bungelend naar beneden en zei dat Jordy onder zijn voeten moest doorvaren. Zo gezegd, zo gedaan en inderdaad het kon net. Wee hadden geen uur later moeten zijn, zei de helper. Dan was het niet meer gelukt. De boot aangelegd en de auto opgezocht. In een holle boom nog even een Rainbow Lorikeet op de foto gezet. Prachtige kleuren!

Thuis gekomen, nog even met Draper het strand op. Ellie was thuis toen we terugkwamen. Snel onder de pompe en toen op pad voor ons diner. Jordy wist een restaurant met een terras op het dak, The Rooftop Bar en Garden in Maroochydore, waar je meestal een prachtige zonsondergang kon zien. Helaas bleek dat we daar niet meer konden dineren. We hebben daar toen maar op 'hoog niveau' iets gedronken en zijn toen naar een ander restaurant gegaan voor ons diner. Lekker gegeten en het was heel gezellig.

Thuis nog samen even gekletst en toen ons bed opgezocht.

Vrijdag 26-08-2022

Onze laatste volledige dag in Australië. het is wel erg snel gegaan. Als je er voor staat denk je dat het een hele lange tijd is. Dat is het natuurlijk best wel, maar als het leuk en gezellig is, gaat de tijd wel erg snel.

De vluchtgegevens nog even checken op de site van de Emirates. Alles nog op tijd, zoals gepland. Roelof en Anja het vluchtnummer doorgegeven, want zij zouden ons uit Dusseldorf ophalen. Heel aardig natuurlijk!

Als afsluiter wilde Jordy nog op een prachtige plek koffiedrinken. Er was daar ook een tuincentrum, waar hij nog naar toe moest. Eerst naar het tuincentrum en toen op weg naar een prachtig uitkijkpunt. Daar gekomen, ging zijn telefoon. Denise belde. Zij stond voor het hek. Ze wilde nog afscheid van ons nemen. Jordy was dit helemaal vergeten. De koffie uitgesteld en snel teruggereden. Denise vond het niet erg en trakteerde ons op koffie en thee in de coffeeshop onder ons appartement. Heel gezellig en ze had ook nog een cadeautje voor ons meegenomen. Een zakje met koalabeertjes die je als een wasknijper overal kon ophangen. die hadden wij vroeger in de kerstboom , zei Jordy. Dat wist hij nog. Prachtig toch!

Rond 12.00 uur namen we afscheid van Denise. Ze werd emotioneel en omhelsde ons. We hebben haar bedankt voor de goede zorgen voor Jordy

Voordat we vertrokken wilden we nog een keer het huis schoonmaken. Stofzuigen, dweilen, wc en badkamer, schoon dekbed etc. Toen nog een allerlaatste korte wandeling met Draper. We zijn ons gaan hechten aan het zwarte mormel. Hij voelde ons vertrek ook aan. Hij was de hele dag al van de regel. Zeer bijzonder.

We zouden om 21.00 uur vliegen en moesten rond 19.00 uur op het vliegveld in Brisbane zijn. Dit is ruim een uur rijden. Ellie was ondertussen ook thuisgekomen van haar werk (ook een uur rijden). Het was voor haar te vermoeiend om mee naar het vliegveld te gaan. Dit zou betekenen dat ze nog eens 2 en half uur in de auto moest zitten. Gezamenlijk nog op het balkon iets gedronken en toen brak het tijdstip van afscheid aan. We zijn ook van haar gaan houden in deze korte tijd. Het werd dus een warm afscheid. De koffers zaten al in de auto en we gingen op weg. Na ruim een uur waren we op het vliegveld. Afscheid van Jordy genomen en toen gaan inchecken. Er stond weer een flinke rij. Toch waren we redelijk snel aan de beurt. Daarna de douane. ik werd er weer uitgepikt. Het went al. Ik mocht na enkele controles gelukkig toch met Marchien mee. De airbus, 700 tot 800 man, stond gereed en we vertrokken mooi op tijd. 14 uren voor de boeg naar Dubai, de grote stad in de Verenigde Arabische Emiraten met 3.3 miljoen inwoners.

De verzorging in het vliegtuig was goed, de vlucht zelf geen pretje. Slapen, ho maar, zere knieën en heupen en slapende benen. Daarnaast regelmatig hobbels op de route. We vlogen veel boven de oceaan en dan klonk er weer het geluid van 'fasten seat belt' en tegelijkertijd ging het lampje branden. Je voelt in je maag wanneer je meters onderuit valt. Niet handig als je net in de wc staat. Om tien over 5 landden we in Dubai. Daar moesten we ruim drie uur wachten. Konden we lekker onze benen even strekken en wat drinken en eventueel winkelen. Australische dollars voor euro's omgewisseld bij zo'n 'dikke' afzetter. We hadden geen keuze als we iets wilden kopen. Koffie en thee gedronken (16 euro). Hij dacht ik de tent wilde kopen. Verder pracht en praal en allemaal dure merken.

Van Dubai naar Düsseldorf was 6 uur vliegen. Dat vonden we een makkie. Het was ook een rustige vlucht. Tegenwoordig hebben de vliegtuigen alle informatie op het scherm voor je staan. Daarnaast hebben ze camera's op en onder het vliegtuig staan, zodat je de landing als een piloot kunt beleven. Wij hadden het tenminste nog niet eerder gezien. De landing was redelijk hard.

Het was een Duitse piloot. ik weet niet of het daar iets mee te maken had. We kwamen in elk geval wel veilig aan. Het vliegveld van Düsseldorf was grauw en vies. Het zag er oud uit, zeker na de pracht en praal van Dubai. We moesten lang wachten op onze koffers. Via de app contact gehouden met Roelof en Anja. Zij waren inmiddels ook 'geland' in de aankomsthal. Het was een hartelijk weerzien. Onderweg nog even iets gedronken en we kwamen na een voorspoedige rit rond 5 uur op bekend terrein aan. Samen nog een biertje aan de Vijverlaan gedronken en toen zijn Roelof en Anja weer vertrokken. Op de tafel in de kamer lag een kaart van Valerie met enkele cadeautjes. Heel attent.

Rondgebeld en geappt dat we weer thuis waren en toen zijn we om 10 uur naar bed gegaan. Voor ons was dat toen, Australische tijd, aan het einde van de nacht.

We kijken terug op een fantastisch avontuur. Vooraf hadden we dit nooit kunnen denken. 6 weken bij je zoon en schoondochter, die we van tevoren helemaal niet kenden, aan de andere kant van de wereld. Nog steeds niet goed te bevatten en nu zijn we al weer thuis. De jetlag nog even wegwerken.

Marchien heeft een rustdag en dan moet ze weer voor de klas. Zal niet meevallen, maar ik weet zeker dat het goed komt met zo'n ervaren juf.

Voor degene die onze verhalen hebben gelezen, hoop ik dat jullie een beetje genoten hebben en enigszins in hebben kunnen leven in ons Australisch avontuur.

We zijn zwagertje Roeljan erkentelijk voor het in de gaten houden van de hoogte van de grassprietjes en buurvrouw Minie en Astrid voor de goede zorgen voor Ziggy de kat op het moment dat Valerie de benen nam.

Bedankt allemaal!

Jaap en Marchien.